ຫຼັງຈາກທີ່ສູດກິ່ນອາຍສະຖານທີ່ທີ່ສົນຄຸ້ນເຄຍຈົນອິ່ມໃຈແລ້ວ
ຂ້ອຍກໍກັບມາຮ້ານສຸລາດອງຊື່ງເປັນທີ່ຊຸບຫົວນອນຂອງຂ້ອຍພໍ່ແມ່ແລະນ້ອງຊາຍ
“ໄປຊື້ຂອງທໍ່ນີ້ຄືມາດົນແທ້?” ສຽງອັນຄຸ້ນເຄຍຂອງແມ່ສຸດທີ່ຮັກຂອງຂ້ອຍດັງຂື້ນຢູ່ຫຼັງເຄົາເຕີ້ຂອງຮ້ານ
“ຂ້ອຍກະໄປສົ່ງຂອງມານຳຫັ້ນເດ…ອີ່ແມ່ນີ້” ຂ້ອຍເວົ້າຕາມຄວາມຈິງບໍ່ໄດ້ບອກວ່າກ່ອນນັ້ນຂ້ອຍເຮັດຫຍັງ ອັນທີ່ຈິງຍາມລາວໃຊ້ຂ້ອຍໄປຊື້ນັ້ນນີ້ຂ້ອຍມັກຈະຖະເຫຼຖະໄຫຼປະຈຳ ແລະກໍ່ໄດ້ຟັງບົດເທດຈາກເຈົ້າແມ່ນີ້ເປັນປະຈຳເຊັ່ນກັນ ຂ້ອຍຍື່ນຂອງທີ່ລາວໃຫ້ໄປຊື້ແລ້ວຟ້າວຊິ້ງໝີ ມາຮ້ານຂອງສາວ ກະຕິບ ເພື່ອນບ້ານແລະຍັງເປັນເພື່ອນສະນິດຂອງຂ້ອຍຕັ້ງແຕ່ອະນຸບານພຸ້ນ ຊິເອີ້ນວ່າສາວກໍ່ບໍ່ໄດ້ເຕັມປາກເພາະມັນເປັນທອມ ທີ່ເຈົ້າຊູ້ພໍແລ້ວ ຂ້ອຍກະງົງຄືກັນວ່າກະຕິບມັນປ່ຽນຈາກສາວນ້ອຍທີ່ໜ້າຮັກມາເປັນທອມແບບນີ້ໄດ້ຈັ່ງໃດ?
ໃນຮ້ານເຝີຂອງກະຕິບຕອນນີ້ມີບັນດາໜູ່ໆ ຂອງຂ້ອຍ ທີ່ມາຊຸມນຸມຢ່າງບໍ່ໄດ້ນັດໝາຍ
“ເຮິຍ! ສົ້ມໄປໃສມາວະບັກເທັ້ງມັນຖືກເລກສອງພັນ” ບັກເອ໊ະທີ່ຮ້ອງຂື້ນກ່ອນທີ່ຂ້ອຍຈະໃດ້ເຂົ້າໃນຮ້ານຊ້ຳ
ເອ໊ະ ຫຼື ຈິຣາກອນ ຜູ້ນີ້ເລຶ່ອງຜູ້ຍິງມັນກໍ່ເຈົ້າຊູ້ບໍ່ແພ້ກະຕິບຄືກັບ ສຳລັບເອ໊ະແລ້ວວ່າແຕ່ເປັນຜູ້ຍິງມີໜ້າເອິກ,ມີມົດລູກມັນເອົາໝົດຍົກເວັ້ນແຕ່ທອມ ເພາະມັນໂຄດຈະບໍ່ຖືກສະຕາກັບທອມເລີຍ(ມັນວ່າແບບນັ້ນ) ສອງຄົນ ກະຕິບ ເອ໊ະ ຍັງມັກຈີບສາວແຂ່ງກັນອີກ “ມື້ນີ້ຕ້ອງມີການກິນລ້ຽງ” ເວົ້າສຽງຄຶກຄືນຕາມປະສາຂອງຄົນເຮຮາ
ສ່ວນຄົນຊື່ ເທັ້ງ ຫຼື ທັດທອງ ລູກຊາຍເຈ້ໃສຮ້ານເສີມຄວາມສວຍ ຈະເອີ້ນວ່າລູກຊາຍກໍບໍ່ເຕັມປາກ(ໝູ່ຂ້ອຍນີ້ມັນຈັກຈັ່ງໃດໆຢູ່) ເພາະທ່າທາງອ່ອນແອ່ນ ຈິບປາກຈິບຄໍ ໜ້າຂາວປານວອກ…(ບັນຍາຍມາຂະຂາດນີ້ບໍ່ຮູ້ກະແລ້ວໄປ)
“ຖືກເລກພັນໜື່ງເທົ່າກັບຫົກສິບພັນ... ສອງພັນເທົ່າກັບແສນຊາວພັນກີບ” ໂລແຊງຄ໌ສາວນັກຮຽນຂອງແທ້ ເບິ່ງຈາກແວ່ນຕາໜາເຕີະ ການແຕ່ງຕົວສຸດແສນຈະເຊຍ(ແຕ່ຄົນອື່ນໃນກຸ່ມກໍບໍ່ໃດ້ດີໄປກ່ວານາງດອກ) ເສື່ອຄໍເຕົ່າກັບສີ້ນມັນເຂົ້າກັນໆ (ປະຊົດ)
ກັບຫົວສະໝອງທີ່ເຄຶ່ອງຄິດເລກຍັງອາຍ ບໍ່ວ່າເລື່ອງຫຍັງມັກກໍຈະເອົາມາວິເຄາະໄດ້ຕະຫຼວດເວລາ
“ກະດີຕ້ອງມີເຫຼົ້າຂາວ” ຂ້ອຍເວົ້າກ່ອນຈະຖີ້ມກົ້ນລົງນັ່ງຕັ່ງຫີນຂ້າງໆ ໂລແຊງ
ໂຕະຫີນປະຈຳຂອງພວກເຮົາມີກົກຕາກົບເປັນຫົ່ມບັງແດດຢູວີລັງສີພາວເວີ້...
“ບໍ່ຕ້ອງມານຽນຂາຍຂອງເລຍມຶງ” ກະຕິບທີ່ກໍາລັງວົນຢູ່ກັບເສີບນໍ້າເສີບເຝີຍັງມີໜ້າມາຂັດຄໍຄົນຢາກຂາຍຂອງອີກເນາະ!
“ບໍ່ແມ່ນ.. ສົ້ມມັນໃຫ້ກິນຟຼີ” ອາວ—ບັກໂຕ້ປາກຫມູ ກູເຄຍເວົ້າຈັກຄຳວາຟຼີຕອນໃດ
ບັກໂຕ້ ຫຼື ຊື່ເຕັມໆວ່າ ໂຕ້ (ມັນຕ່າງກັນບ່ອນໃດ?) ລູກຊາຍເຈ້ໃຫ່ຍຂາຍຫມູ ຄົນນີ້ເວົ້າໃດ້ເຕັມປາກວ່າລູກຊາຍ(ຄືກັບບັກເອ໊ະ) ແຕ່!ປາກອັນເປັນເອກະລັກ
ຂອງມັນເຊື່ອງໃຈແອ້ນສິບໂຕພຸ່ນແຫຼະ…
ບັນດາຫມູ່ຂອງຂ້ອຍນີ້ມີເອກກະລັກກັນອິ່ຫຼີJ
ເອີ—ຍັງມີອີກຄົນໜື່ງບໍ່ເຫັນນັ້ນແມ່ນບັກ 'ຈຸກ' ຊື່ເຕັມໆວ່າ 'ຈຸກຈິກ'(ອັນຫຼັງນີ້ຂ້ອຍຕື່ມໃສ່ເອງມັນເປັນຕາຮັກດີ)ເວົ້າເຖິງມັນແລ້ວຊິຈຸກ ນັກເລງຫົວໄມ້ຂອງແທ້ ຈຸກມັນເປັນຄົນເລິກລັບ ແຕ່ພວກເຮົາຮູ້ຈັກມັນດີກ່ວາໃຜ
“ພວກມຶງເວົ້າດີໆບໍ່ມີຄຳວ່າ'ຟຼີ'ຫຼຸດອອກປາກກູໃດ໋ເຮີຍ!” ຂ້ອຍທ້ວງ “ເນາະ! ເທ໊ງຄົນງາມ~” ມັນຖືກເລກເລີຍເອົາໃຈມັນຈັກໜ່ອຍ ເມື່ອຖືກຄຳຍ້ອງຕົວມັນກະບີດໄປບິດມາດ້ວຍຄວາມເຂີນ
ບໍ່ຮູ້ເລີຍວ່າມັນເປັນຄຳຍ້ອງອາບຢາຜິດ
“ຫັ້ນຊັ້ນກິນອິ່ຫຍັງ?” ຂ້ອຍຖາມພວກມັນເມື່ອເວົ້າແຕ່ເລື່ອງກິນລ້ຽງໆ
ຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າຈະກິນຫຍັງແລ້ວພວກມັນກໍ່ໜ້າເອີ້ລ໌ໄປຕາມໆກັນ
“ແລ້ວເຈົ້າຂອງເງິນອະນຸຍາດແລ້ວລະບໍ?L” ຫຼັງຈາກທີ່ມິດງຽບຕາມສະບັບກຸນລະສະຕີທີ່ດີແລ້ວບັກເທັ້ງກໍເວົ້າຂື້ນໜ້າຫຍຸ້ງ
ແລ້ວພາຍໃນໂຕະກໍມິດປານປ່າຊ້າຫຼືມີຄົນມາກົດດີໂມກສະໂລໂມຊັ້ນ... ແລະແລ້ວ
“ໂອຍ~ ເທັ້ງຄົນງາມ” ເກືອບເປັນສຽງດຽວກັນຂອງທຸກຄົນໃນໂຕະ(ຍົກເວັ້ນໂລແຊງ)
“ເທັ້ງໃຈດີໆ” ບັດນີ້ແມ່ນສຽງບັກເອ໊ະທີ່ປາກໄວກ່ວາຫມູ່ ຕາມດ້ອຍ
“ກຸນລະສັກຕີຂອງແທ້” ສຽງບັກໂຕ້ເສີມ
“ເທັ້ງໃຈນາງງາມ” ຂ້ອຍຕື່ມ ເມື່ອພໍ້ຄຳຍ້ອງແບບນີ້ຄົນມັກຍ້ອງຢ່າງມັນກໍຕິດບ່ວງຢ່າງຈັງ
“ກະໄດ້ໆ” ສຸດທ້າຍມັນກໍໃຈອ່ອນ
ຫຼັງຈາກທີ່ທຸກຄົນອອກຄວາມເຫັນ ແລະພວກເຮົາກໍໄດ້ສຽບເອັນເປັນເມນູຫຼັກ ກິນອີ່ມຈົນບໍ່ຕ້ອງກິນເຂົ້າເເລງກັນເລີຍ ຈົນສີໜ້າຂອງບັກເທ໊ງບອນວ່າ ກູຖືກເລກສອງພັນບໍ່ໄດ້ຖືກສອງລ້ານໄດ໋ເວີ໋ຍ!T^T
ຈາກນັ້ນທຸກຄົນກໍແຍກຍ້າຍກັບຮັງ ເອີ໊ຍ! ເຮືອນຂອງຕົວເອງ ຂ້ອຍເປັນຄົນສຸດທ້າຍທີ່ຢູ່ຮ້ານຂອງກະຕິບຈົນມັນຕ້ອງອອກປາກໄລ່ວ່າເກະກະເພາະຖ້າມີຫມູ່ແລ້ວມັນຈະບໍ່ມີກະຈິດກະໃຈເຮັດວຽກ
ມັນເວົ້າຊ່ຳກັບຂ້ອຍບໍ່ມີວຽກເຮັດຊັ້ນແຫຼະ!
ຂ້ອຍມາທີ່ຮ້ານຂອງຕົວເອງຢ່າງເຊ໊ງໆ
ລູກຄ້າມີແຕ່ສອງເຖົ່າຂາປະຈຳ ໜື່ງໃນນັ້ນແມ່ນພໍ່ບັກເອ໊ະລຸງອ໊ອດ
“ສະບາຍດີລຸງອ໊ອດ” ຂ້ອຍທັກທາຍລາວຢ່າງຄຸ້ນເຄຍ ລາວກໍຍິ້ມໃຫ້ຂ້ອຍຢ່າງເອັນດູ…
“ມາແລ້ວບໍ່ລູກໃພ້”
ລາວຕອບກັບມາເອົາຈົນໜ້າເຫີວເລີຍ
ຂ້ອຍລະບໍ່ມັກອິ່ຫຼີທີ່ລາວເອີ້ນຂ້ອຍລູກໃພ້ທັງທີ່ຂ້ອຍກັບບັກເອ໊ເປັນພຽງຫມູ່ກັນ
ເທົ່ານັ້ນ
ຝັນໄປເຖາະວ່າຊິໃດ້ອິ່ສົ້ມຜູ້ນີ້ເປັນລູກໃພ້ເພາະຂ້ອຍມີສົນຢູ່ແລ້ວ(ຄິດແລ້ວເຂີນ—) ແຕ່ຂ້ອຍກໍບໍ່ໃດ້ຄິດຫຍັງຫຼາຍ ເພາະມັນຊິນແລ້ວ... ທີ່ຈິງລາວເວົ້າຢອກຊື່ໆດອກ(ຫຼືອິ່ຫຼີ)
“ໂດຍ~”
ຂ້ອຍຕອບກັບຢ່າງປັດໆ ລາວກໍຫົວຂວັນຢ່າງຖືກໃຈ ຂ້ອຍຈະຂື້ນເທິງເຮືອນມາຕຽມຫໍ່ກ້ອງໃສSweetHeart♥ ເພື່ອໃຫ້ສົນ…
14 ກຸມພາ ວັນໜາແລ່ນກາຍ ເອິ໊ຍ! ວັນວາເລນໄທນ໌
ຕອນນີ້ຂ້ອຍຢູ່ທີ່ສວນສາທາລະນະ
ອາກາດນີ້ໜາວບໍ່ສົມເປັນເດືອນກຸມພາເລີຍໜາວປານກັບວ່າຫິມະຈະຕົກຈັ່ງຊັ້ນແຫຼະ ແຕ່ກໍ່ໂຣແມນຕິກດີ
ເຂົາຈະມາແຖວນີ້ບໍນໍ?
6ເດືອນທີ່ແລ້ວ
ຕອນນີ້ຂ້ອຍກຳລັງຈະໄປໂຮງຮຽນ ມື້ນີ້ຍ່າງເອົາເພາະນ້ອງຊາຍຕົວດີມັນເອົາລົດຖີບຄັນເກົ່າຂອງຂ້ອຍໄປໂດຍມັນອ້າງວ່າ
'ລົດຖີບຂ້ອຍມັນກົງແບ້ບ' ບໍ່ຍອມໃຫ້ຂີ່ນຳອີກໂດຍອ້າງວ່າ 'ມັນໜັກດ໊ຽວແບ້ບອີກ' ແລ້ວຂີ້ໄປໜ້າຕາເສີຍ ຂ້ອຍຮູ້ທີ່ມັນບໍ່ຍອມໃຫ້ຂ້ອຍຂີ່ນຳເພາະມັນຈະໄປຮັບຜູ້ສາວ
ເອີ…ໃຫ້ມັນໃດ້ຈັ່ງຊີ້ຕິນ້ອງເຮົາ
ຂ້ອຍກຳລັງຍ່າງຈະຂ້າມທາງແຕ່ມີ ປີ໊ດສໆ ສຽງແກລົດດັງມາແຕ່ໄກແລະກຳລັງໃກ້ເຂົ້າມາເລື້ອຍໆ
ໂດຍບໍ່ຍອມລະຄວາມໄວລົງພຽງແຕ່ນ້ອຍ ອ໊າກກກ ນີ້ເຮົາກຳລັງຈະຕາຍແລ້ວບໍ?ນີີ້ ບໍ່ໃດ໋ບໍ່ຍອມຍັງບໍ່ທັນມີແຟນຊ້ຳ
ຂາກໍ່ບໍ່ຍອມເໜັງຕີງເລີຍ ຮືໆ ພໍ່ແກ້ວແມ່ແກ້ວຊ່ວຍລູກແນ່ TT
ໝັບ!
ແຕ່ມີມື້ຂາວໆ ຂອງໃຜ່ກໍບໍ່ຮູ້ຈັບໝັບເຂົ້າທີ່ແຂນຂອງຂ້ອຍແລ້ວດຶງອອກຈາກເສັ້ນຕາຍຈົນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໄປນອນທັບເຂົາທັງຕົວ
ອຶກ! ສຽງຂອງຄົນທີ່ຂ້ອຍນອນທັບຢູ່ຮ້ອງຂື້ນ ຂ້ອຍເງີຍໜ້າຈາກເອິກກວ້າງຂອງເຂົາໄປທີ່ປາຍຄາງ ແລ້ວກໍຟ້າວລຸກຂື້ນຢ້ານເຂົາຂີ້ແຕກຕາຍກ່ອນຈະໄດ້ຂອບໃຈ
ເມື່ອເຂົາລຸກຢືນເຕັມຕົວແລ້ວຂ້ອຍກໍໄດ້ຮູ້ວ່າເຂົາສູງຫຼາຍ ຄືຊິປະມານຮ້ອຍເຈັດສິບ-ເຈັດສິບຫ້າພຸ່ນແຫຼະ ເມື່ອເບິ່ງ ໜ້າຊັດໆເຮີ໋ຍ! ໂຄດເທບພະບຸດໃນຝັນເລີຍ ທັງໃບໜ້າທີ່ຂາວໆໃສໆ
ໄນຕາສີດຳລຶກລັບອັນຄົມກີບເຂົ້າກັບດັງໂມໆ ເປັນສັນງາມ ຮີບຝີປາກທີ່ບາງສຽບສີບົວອົມແດງ
ໂດຍທຳມະຊາດສັນສ້າງ
ນີ້ແລະພໍ່ຂອງລູກໃນອານາຄົດ…
“ໜັກຊິບຫາຍ!” ເຂົາເວົ້າລອດແຂ້ວດ້ວຍທ່າທາງງຸດງິດ ຕາຄົມກໍເບິ່ງໜ້າຂ້ອຍດ້ວຍກະແສອາຄາດ ຂ້ອຍກໍບໍ່ຮູ້ວ່າເຂົາງຸດງິດຫຍັງ? “ຂ້າມທາງກະລະວັງແນ່ເຂົ້າໃຈບໍຖ້າບໍ່ຢາກຕາຍ” ເຂົາເຕືອນແລ້ວກຳລັງຈະກ້າວອອກໄປທາງໃຫ່ມ ແຕ່ຂ້ອຍຮ້ອງໄວ້ກ່ອນ
“ເຮິຍ! ແລ້ວເຈົ້າຊື່ຫຍັງຊັ້ນ” ຂ້ອຍຮ້ອງຖາມເພາະເຂົາກຳລັງຈະຍ່າງໄກອອກໄປເລື່ອຍໆ ເຂົາກໍຢຸດຈຶກ ແລ້ວກໍຫັນໜ້າມາເຮັດສາຍຕາລຳຄານ
ລະຄົນຖາມຊື່ຊື່ໆ ກໍລຳຄານກັນເນາະຄົນງາມເອິຍ
“ຮູ້ໄປກໍບໍ່ມີປະໂຫຍດ” ເວົ້າແລ້ວກໍ່ຫັນຫຼັງຈາກໄປແບບເທ້ໆ
ເບິ່ງຈາກທ່າແລ້ວຄືຊິວ່າງຟອມຂະໜາດ(ແຕ່ກໍມັກໃດ໋ແຫຼະ!)
“ຂອບໃຈເລີ—” ຂ້ອຍປ້ອງປາກແລ້ວຮ້ອງຂື້ນເພື່ອໃຫ້ເຂົາໄດ້ຍິນ
ບໍ່ບອກຊື່ບໍ່ເປັນຫຍັງເພາະດ້ວຍອຳນາດຂອງອິ່ສົ້ມຜູ້ນີ້ການນຳສືບຫາຄົນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຍາກ
ໃຫ້ມັນຮູ້ໄປຕິວ່າເຈົ້າກັບຂ້ອຍຊິໄດ້ເຫັນໜ້າກັນອີກເຫິງJທີ່ຮັກ
ປັດຈຸບັນ
ແປ໊ວ~ໆ ສຽງໂທລະສັບດັງຂື້ນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຫຼຸດອອກຈາກພະວັງ
ເບິ່ງແລ້ວແມ່ນເບີຂອງກະຕິບ “ຮະໂຫຼ” ຂ້ອຍກອກສຽງລົງໄປ
ສາຍຕາຍັງກວາດຫາໄຜບາງຄົນ ແຕ່ກໍ່ບໍ່ເຫັນ…
(ສົ້ມຕອນນີ້ມຶງຢູ່ໃສ່) ມັນຖາມ ຂ້ອຍກໍໄດ້ຍິນສຽງແຊວໆ ມາທາງປາຍສາຍບົງບອກວ່າຕ້ອງມີງານມ່ວນໆ
“ຢູ່ແຖວສວນສາທາລະນະ” ຂ້ອຍຕອບໄປ
ຟັງເບິ່ງສຽງຕົວເອງແລ້ວຄືງອຍໆປານໝາເຫງົານີ້ເວິຍL
(ພວກກູມາກິນຊີ້ນດາດຢູ່ເຮືອນກູ) ມັນຍັງເວົ້າສຽງລ່າເລີງ (ຟ້າວມາດ໋ຽວອິ່ພວກໝີຄວາຍທັງຫຼາຍມັນຊິແດກໝົດກອ່ນ) ເມື່ອມັນເວົ້າແບບນີ້ອອກ ຂ້ອຍກໍໄດ້ຍິນສຽງຂອງບັນດາໝີຄວາຍທີ່ວ່າໂວຍວາຍກັນໃຫ່ຍ
ໄດ້ຍິນສຽງຫມູ່ໆຂ້ອຍກໍ່ໃຈຊື່ນຂື້ນ ບັດໜ້າຈັ່ງໃຫ້ເຂົາກໍ່ໄດ້ SweetHeart ຫັ້ນJ
“ເອີໆດ໋ຽວກູໄປດຽວນີ້ແຫຼະ!” ຂ້ອຍເວົ້າດ້ອຍສຽງທີ່ສົດໃສຄືເກົ່າ “ບອກພວກມັນເລັມອາກາດໄປກ່ອນ” ໄດ້ຍິນສຽງຫົວຂັວນ
ຂອງພວກມັນຜ່ານມານໍາ ຕິ໊ດ! ຂ້ອຍວ່າງສາຍແລ້ວກໍາລັງຈະຍ່າງກັບເຮືອນ ແຕ່ສາຍຕາກໍໄປປະທະເຂົ້າກັບຮ່າງສູງທີ່ກຳລັງຍ່າງມາທາງທີ່ຂ້ອຍຍືນຢູ່
ເຂົາຄົນນັ້ນຄືສົນ!
Hello how are you?
ReplyDeleteMy name is Emilio, I am a Spanish boy and I live in a town near Madrid. I am a person very interested in knowing things related to the culture, the way of life of the inhabitants of our planet, the fauna, the flora and the landscapes of all the countries of the world etc., in summary, I am a person who enjoys traveling , learning and respecting the diversity of people from all over the world.
I love to travel and know all the aspects mentioned in person, but unfortunately, since this is very expensive and my purchasing power is quite small, I came up with a way to travel with imagination to all corners of our planet. A few years ago I started a collection of stamps since this activity allows me to know in an original way some aspects such as fauna, flora, characters, monuments, etc. of all countries. As unfortunately, every day it is more difficult to get stamps, some time ago I started another collection in which my goal would be to get at least one letter from each country and territory with postal autonomy in the world. This modest objective is feasible to achieve in most countries, but unfortunately it is impossible to achieve in other different territories for several reasons, either because they are countries at war, either because they are countries with extreme poverty, they are territories with small population or because any reason, their postal system is not working properly.
For all this I would like to ask you a small favor:
Would you be so kind as to send me a letter by traditional mail from Laos? I understand perfectly that you think your blog is not the right place to ask this, and even, it is very probably that you will ignore my letter, but I would like to draw your attention about the difficulty that I have in receiving a letter from that country, besides, I do not know anyone or where to write in Laos in order to increase my collection. A letter for me is like a small souvenir, it's as if I had visited that country with my imagination and at the same time, the arrival of the letters from a country is a sign of peace and normality and an original way of promoting a country in the world. My postal address is as follows:
Emilio Fernandez Esteban
Calle Valencia, 39
28903 Getafe (Madrid)
Spain
I would also like to invite you to visit my blog: www.cartasenmibuzon.blogspot.com there, if you wish you can take a look at my collection and in this way understand in a more graphic way why I make this request.
Finally, I would like to thank you for the attention given to this letter, and whether you can help me or not, I send my sincere wishes for peace, health and happiness for you, your family and all your loved ones.
Sincerely
Emilio Fernandez